top of page

¿Por qué ACIGAL?

TEXTO EN ESPAÑOL


Una de las primeras entradas que consideramos imprescindible en este blog es la que explique el motivo que impulsó la creación de ACIGAL.


ACIGAL nace en primer lugar de la necesidad. La necesidad de unir fuerzas para llamar la atención sobre una parte del importante y numeroso patrimonio religioso que tenemos en Galicia: el patrimonio cisterciense.


Hasta el momento no existía ningún nexo de unión o escenario donde los titulares y/o gestores de los 16 monasterios cistercienses de los que todavía quedan restos tuvieran oportunidad de encontrarse y comentar sus situaciones.


Cada uno de ellos tiene una historia propia que contar.


En cuatro (Oseira, Sobrado dos Monxes, Armenteira y Ferrerira de Pantón) resisten comunidades monásticas cistercienses que perpetúan el objeto primigenio de estos ilustres edificios. En ellos podemos admirar, gracias al trabajo incansable de sus moradores y a los grandes esfuerzos en las diferentes restauraciones acometidas, la monumentalidad y resistencia de las construcciones cistercienses.


Sin embargo el destino de los demás ha sido variado, más afortunado para unos que para otros.


Para ponernos en antecedentes nos remontaremos al famoso proceso conocido como la Desamortización española, en concreto la del Ministro Mendizábal en 1.836, en la que el Estado requisó los bienes de la Iglesia Católica y las órdenes religiosas y procedió a subastarlos tanto en grandes lotes como fragmentados. Aquí dio comienzo el progresivo desmantelamiento de monasterios y abadías que ocasionó la desaparición de muchos de ellos.


Excepto (e inexplicablemente) el antiguo Monasterio de A Franqueira (A Cañiza, Pontevedra) y el de Castro de Rey (Lugo) de los que solo quedan en pie sus iglesias, el resto son declarados a lo largo del s.XX Bien de Interés Cultural (BIC), confiriéndoles la máxima protección que existe para el patrimonio cultural en nuestro país.

Recientemente, además, el Monasterio de Sobrado dos Monxes ha sido declarado también Patrimonio de la Humanidad por la UNESCO.


Mencionados ya los seis anteriores nos quedan los monasterios de: Aciveiro (Forcarei, Pontevedra), Meira (Lugo), Melón (Ourense), Monfero (A Coruña), Montederramo (Ourense), Oia (Pontevedra), Penamaior (Becerreá, Lugo), San Clodio (Leiro, Ourense), Toxosoutos (Lousame, A Coruña) y Xunqueira de Espadanedo (Ourense).


Así pues, ACIGAL nace de la convocatoria que realiza la propiedad del Monasterio de Oia (en manos privadas) en el año 2014, a los titulares del resto de monasterios cistercienses gallegos a raíz de su experiencia como socios de la Carta Europea de las Abadías y Sitios Cistercienses, organismo al que pertenecen desde el año 2010 (www.cister.net).


Presentación de ACIGAL en la Reunión Anual de la Carta Europea en Clairvaux (Francia). Abril de 2015.



Este organismo europeo, consigue que el 7 de junio de 2010 el Consejo de Europa declare el Itinerario Cultural de las Abadías Cistercienses, demostrando así el apoyo de las más altas instituciones al patrimonio cisterciense que tanto ha influido en la conformación de Europa.


ACIGAL nace, pues, con el espíritu de revalorizar un patrimonio que consideramos mayoritariamente olvidado en nuestra comunidad.


ACIGAL es una asociación sin ánimo de lucro, inscrita en el Registro Nacional de Asociaciones (Grupo 1º/ Sección 1ª/ Número Nacional 608707) y está integrada por socios de muy diversa naturaleza (instituciones públicas, privadas y particulares) con un objetivo común: promocionar y poner en valor el patrimonio cisterciense gallego a través de iniciativas, sostenibles y respetuosas, que aseguren la pervivencia de estos monumentos.


Primera reunión celebrada en el Monasterio de Oseira. Octubre 2014.



TEXTO EN GALEGO


Unha das primeiras entradas que consideramos imprescindible neste blog é a que explique o motivo que impulsou a creación da ACIGAL.


ACIGAL nace en primeiro lugar da necesidade. A necesidade de unir forzas para chamar a atención sobre unha parte do importante e numeroso patrimonio relixioso que temos na Galiza: o patrimonio cistercense.


Ata o momento non existía nexo algún ou escenario onde os titulares e/ou xestores dos 16 mosteiros cistercenses dos que todavía quedan restos tiveran oportunidade de encontrarse e comentar as súas situacións.


Cada un deles ten unha historia propia que contar.


En catro (Oseira, Sobrado dos Monxes, Armenteira e Ferreira de Pantón) resisten comunidades monásticas cistercenses que perpetúan o obxecto primixenio destes ilustres edificios. Neles podemos admirar, grazas o traballo incansable dos seus moradores e ós grandes esforzos nas diferentes restauracións feitas, a monumentalidade e resistencia das construccións cistercenses.


Con todo, o destino dos demáis é variado, máis afortunado pra uns que pra outros.


Poñéndonos en antecedentes fai falla remontarse o famoso proceso coñecido como a Desamortización española, en concreto a do Ministro Mendizábal no 1.836, na que o estado requisou os bens da Igrexa e das ordes relixiosas e subastounos tanto en grandes lotes como fragmentados. Aquí deu comezo o progresivo desmantelamento de mosteiros e abadías que ocasionou a desaparición de moitos deles.


Excepto (e inexplicablemente) o antigo mosteiro de A Franqueira (A Cañiza, Pontevedra) e o de Castro de Rei (Lugo) dos que só permanecen en pé as súas igrexas, o resto son declarados ó longo do século XX Ben de Interés Cultural (BIC), dándolles a máxima protección que existe para o patrimonio cultural no noso país.

Recentemente, ademáis, o Mosteiro de Sobrado dos Monxes declarouse Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.


Mencionados os seis anteriores queda facer mención dos que restan: Aciveiro (Forcarei, Pontevedra), Meira (Lugo), Melón (Ourense), Monfero (A Coruña), Montederramo (Ourense), Oia (Pontevedra), Penamaior (Becerreá, Lugo), San Clodio (Leiro, Ourense), Toxosoutos (Lousame, A Coruña) e Xunqueira de Espadanedo (Ourense).


Así pois, ACIGAL, nace da convocatoria que realiza a propiedade do Mosteiro de Oia (en mans privadas) no 2014, para os titulares do resto dos mosteiros cistercenses galegos a raíz da súa experiencia como socios da Carta Europea das Abadías e Sitios Cistercenses, organismo ó que pertencen dende o ano 2010 (www.cister.net).


Este organismo europeo, conseguiu o 7 de xuño do 2010 que o Consello de Europa declarase o Itinerario Cultural das Abadías Cistercenses, demostrando así o apoio das máis altas institucións o patrimonio cistercense que tanto influiu na conformación de Europa.


ACIGAL nace, pois, co espíritu de revalorizar un patrimonio que consideramos maioritariamente esquecido na nosa comunidade.


ACIGAL e unha asociación sen ánimo de lucro, inscrita no Rexistro Nacional de Asociacións (Grupo 1º, Sección 1ª, Número Nacional 608707) e está integrada por socios de moi diversa naturaleza (institucións públicas, privadas e particulares) con un obxectivo común: promocionar e por en valor o patrimonio cistercense galego a través de iniciativas, sostibles e respetuosas, que aseguren a pervivencia de estes monumentos.






Featured Posts
Vuelve pronto
Una vez que se publiquen entradas, las verás aquí.
Recent Posts
bottom of page